Żyjemy w czasach w których wady postawy są zjawiskiem tak powszechnym, że dotykają chyba każdego z nas. Wady postawy to nieergonomiczne, dysfunkcyjne i często nieestetyczne ułożenie segmentów ciała względem siebie, które utrzymywane na dłuższym dystansie czasu prowadzą do nieodwracalnych zmian w strukturach kostnych zwanych zwyrodnieniami. Ich podłoże może mieć różny charakter i to na jego podstawie możemy planować sposób leczenia.
Najczęściej nasza postura ulega zniekształceniu na skutek złych nawyków ruchowych lub problemów natury emocjonalnej. I te dwa zjawiska są tematem z którym jeśli w miarę wcześnie się zajmiemy, to mamy szansę doprowadzić do pełnego wyleczenia. Trzecią przyczyną, niestety mniej podatną na modyfikacje, są dysfunkcje z którymi przyszliśmy na świat – są one natury genetycznej – krótsza noga, skolioza wrodzona etc. W tym przypadku nie zawsze mamy szansę naprawić sytuację ale o tym w dalszej części tekstu.
Najpierw zajmijmy się złymi nawykami ruchowymi.
Złym nawykiem ruchowym jest np. spędzanie bardzo dużej ilości czasu w pozycji siedzącej , noszenie ciężkich toreb na jednym ramieniu, chodzenie w nieodpowiednim obuwiu czy brak dbałości o poprawne wykonywanie ćwiczeń w trakcie treningu. Uporanie się z wadami powyższej natury jest pozornie bardzo łatwe.
Musisz uświadomić sobie jaka czynność wykonywana w ciągu dnia swoim charakterem psuje Twoją postawę a następnie albo zmienić sposób jej wykonywania albo wprowadzić w życie nawyk, który będzie znosił jej negatywny wpływ. Na przykład jeżeli dużo siedzisz a możesz tą samą pracę wykonywać w innych pozycjach (bardzo popularne jest teraz wykonywanie pracy biurowej na stojąco) to już zmniejszasz ryzyko i spowalniasz proces degeneracji. Jeżeli nie masz opcji zmiany pozycji to najzwyczajniej w świecie zacznij regularnie rozciągać mięśnie które ulegają przykurczom, tak aby nie straciły na swojej długości.
Jest to rytuał, który wymaga znalezienia dodatkowego czasu w ciągu dnia ale uwierz mi, że naprawdę warto.
A jak to jest w przypadku kwestii natury emocjonalnej?
Przede wszystkim chodzi o prawidłową diagnozę. Ludzie nie zawsze łączą problemy z ustawieniem ciała z tym jak funkcjonuje ich głowa. Najprostszy przykład współoddziaływania to motyw „wstydliwego garbienia się” u młodych kobiet. Jest to problem, który dotyka dziewczyn w okresie dojrzewania – próbując ukryć zmiany w ciele pojawiające się w procesie rozwoju, zaczynają zamykać swoją sylwetkę ustawiając barki do przodu.
Oczywiście sposób myślenia przekłada się na nasz sposób ustawiania się do świata poprzez postawę ciała również w dorosłym życiu. Jeżeli nie chcesz negatywnych konsekwencji relacji głowa-ciało to musisz się nauczyć dobrze zarządzać stresem. W tej materii jednymi z najskuteczniejszych metod będą psychoterapia oraz medytacja.
Wady genetyczne, wrodzone – czy coś da się z tym zrobić?
Do wad wrodzonych zalicza się między innymi skoliozę wrodzoną lub różną długość kończyn. Z takimi rzeczami najciężej jest się uporać. Działanie przypomina tu „syzyfową pracę” – nie da rady wtoczyć kamienia na samą górę ale… masz wpływ na to pod jakim kątem nachylone jest wzniesienie. Tutaj skupiłbym się na zatrzymaniu postępującej dysfunkcji czy kompensacji z niej wynikających.
Poprzez odpowiednią praktykę ruchową możesz zdecydowanie poprawić komfort swojego życia jednocześnie usprawniając aparat ruchu tak, że dysfunkcja będzie niezauważalna. Warto jest mieć wtedy w swojej drużynie dobrego fizjoterapeutę czy trenera ale widziałem przypadki gdzie ludzie tylko i wyłącznie swoją ciężką pracą (fizyczną i mentalną) przeskoczyli swoje ograniczenia zawstydzając przy tym nie jednego „sprawnego” osobnika.
Najważniejsze to się nie poddawać. Czas leci, a życie mamy tylko jedno. Warto walczyć o siebie i pokonywać ograniczenia.
Podsumowując, nie ważne z czego wynika zaburzenie Twojego aparatu ruchu, zawsze masz wpływ na na jego dalszy przebieg i kształt. Musisz pamiętać jednak o tym, że wymaga to nakładu energii. Czasem większego, czasem mniejszego.
Bierz się za robotę. Trzymam kciuki!
Autor: Aleksander Pawłowski
